(foto Zoltán Jókay)
Met een paar foto's en citaten wist Zoltán Jókay mij in te pakken. 'Everything was better while my husband was still alive' noteert hij naast de foto van een oude dame die een sigaret rookt aan een keukentafel met zo'n gebloemd zeiltje.
'Mrs. Stern was a movie actress in the thirties' en 'She now lives in a one-room apartment, clinging to the memories that still remain with her'. En bij een andere dame: 'Mrs Fein keeps saying: Once I was very popular'.
Bij bovenstaande foto hoort de volgende tekst: 'In 1942, Mrs Licht was eighteen, and still living at home. Her father made apple wine from meadow orchard apples. Nobody ever drank the stuff until the Russians came'.
De foto's maken deel uit van de serie 'Mrs. Raab wants to go home', die was te zien bij Sabine Schmidt Galerie uit Keulen tijdens Paris Photo. Jókay schrijft op zijn website dat hij jarenlang als ongediplomeerd sociaal werker in een achterstandswijk zijn brood verdiende. 'Then the management changed, the company got a new logo, and I was made redundant.'
De serie begint met foto's uit de wijk waar hij werkte. De mensen zijn er arm, ze drinken te veel, sommigen kunnen lezen noch schrijven, maar een ding hebben ze allemaal gemeen: ze zijn eenzaam.
'But then, moving to a home for elderly, you lose even the last remains of the life you have lived. Your autarky has gone, and you are depending on the help of people that are organized by shifts. No choices left. The end of the line.' Een deel van de serie maakte hij in zo'n 'huis'.
Hoewel zijn Engels wat hakkelig is, hebben zijn teksten een indringend soort achteloosheid. Net als zijn fotografie. Die met heel simpele onderwerpen heel grote dingen zegt. Ik ben een fan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten