19 september 2012

Zeven minuten
















(foto Simon Roberts)

Een jaar of wat geleden zag ik zijn werk op Paris Photo. Dit jaar hangt hij in de hoofdexpositie van Noorderlicht 'Terra Cognita'. De Engelse fotograaf Simon Roberts maakt naam.

Roberts was maandagavond een van de gasten in De Donkere Kamer #12 (#DDK12). Hij studeerde 'human geography', wat zijn beeldtaal sterk beïnvloedt. In zijn foto's is het landschap niet het hoofdonderwerp, maar het speelt wel een belangrijke rol.

Zijn eerste boek heette 'Motherland' en gaat over de Sovjet-Unie. 'De USSR stortte in. We zagen destijds alleen maar foto's van afbraak, teloorgang. Ik wilde een andere kant van het land laten zien.'

Zijn tweede boek - 'We English' - gaat over Britten en hoe zij recreëren. Op de Engelse stranden, in de bergen van Yorkshire of op een golfbaan tegen de achtergrond van een elektriciteitscentrale. Steeds van afstand gefotografeerd, zonder hiërarchie in de geportretteerden.

Op dezelfde manier pakte Roberts 'The election project' aan. Je ziet David Cameron voetballen met een paar jochies op een vrijwel lege heuvel, terwijl tientallen fotografen dit 'spontane' tafereel vastleggen. Of politiemensen een stembureau bewaken door publiek op afstand te houden, omdat Nick Clegg daar zijn stem uitbrengt.

Bij elke Britse verkiezingen kiest de overheid een 'election artist'. Dit keer werd fotografie de kunstvorm en kreeg Roberts de opdracht. Hij was een jaar bezig met zijn voorbereidingen, een jaar met fotograferen en een jaar met de nabewerking, onder meer in de vorm van een boek.

In De Donkere Kamer liet hij voorbeelden zien van zijn aanpak, hij werkt met een Japanse ebbenhouten ('ruikt lekker onder het doek') platencamera vanaf het dak van zijn 'motorhome'. 'Ik reisde rond met mijn zwangere vrouw en peuter van twee. Soms stond ik bovenop en wiebelde de hele auto', vertelde hij. Zijn hoge positie geeft Roberts een neutrale positie achter de gewone fotografen. Hij kondigde zijn komst altijd aan, zodat ze niet dachten dat 'some nutcase' iets geks probeerde.

Zijn ouderwetse camera werkt niet bedreigend, merkte hij. 'Mensen denken vaak dat ik amateur ben, dat ik die camera als hobby heb.' De trage manier van werken is niet alleen een  voordeel van de platencamera, maar tegelijk een nadeel. 'Op een gegeven moment leek het alsof er steeds iets belangrijks gebeurde als ik net mijn camera had opgeruimd. Toen heb ik de 'seven minutes rule' ingevoerd: als ik denk dat ik klaar ben, wacht ik nog zeven minuten met opruimen.' Maar ja, ook dan slaat de twijfel toe. 'Dan denk je, zal ik nog zeven minuten wachten?'

Geen opmerkingen:

Een reactie posten