Fotograaf Tryntsje Nauta heeft een serie portretten gemaakt van studenten aan het Willem Barentsz Instituut op Terschelling. Wekenlang leefde ze onder de jongeren aan deze zeevaartschool. Er zitten vooral jongens op, maar ook een handvol meisjes waagt zich aan deze opleiding. 'Ik ken geen enkele zeevrouw die niet met een collega de liefde heeft bedreven', zingt Meindert Talma over deze vrouwen.
Nauta vroeg hem liedjes te componeren bij haar beelden. Talma koos ervoor een eigen bundel te maken, die gaat over de veranderingen in de zeevaart. Hij schreef vooral eigen teksten, maar maakte ook gebruik van een gedicht van Albertina Soepboer en een gedicht van Rodhan Al Galidi. Bovendien 'ripte' hij - zoals hij zelf in de verantwoording vermeldt - stukjes uit interviews met de oude Amsterdamse zeeman Evert Hoedemaker. Deze komen uit een OVT-radiodocumentaire van de VPRO.
De wat nasale stem van Meindert, de verstilde portretten... ze doen denken aan een stilte voor de storm. Het echte leven moet nog beginnen. Aan de andere kant is het al in lijn met het leven op zee, dat stil en eenzaam kan zijn. Vaak heeft een Nederlandse officier slechts een kleine en compleet buitenlandse bemanning aan boord. Qua sfeer passen muziek en beelden bij elkaar.
De portretten van de zeelieden in opleiding, afgewisseld met hun uitzicht op zee en de teksten van Meinderts liederen zijn in 'De zee roept' echter op verschillende paginagroottes gedrukt. Daardoor zie je soms al een arm of een kruin van de ene, achter of boven de kleiner afgedrukte foto's of teksten uit. Ik kon niet ontdekken waarom de een kleiner en de ander groter gedrukt is, al zou het negatiefformaat leidend kunnen zijn geweest. Maar dat klopt dan weer niet overal. Deze vormgeving (door Jelle Post) leidde een beetje af van die verstilling en dat vind ik jammer.
De portretten zijn nog tot en met 4 september te zien in het Fries Museum (di /m zo, 11-17 u).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten